In de nok van Tivoli

door | 5 februari 2017 | jurken, lange jurk | 1 reactie

Sofie heeft weer ergens in de stad een wazig dansfeest gevonden. Het is in de nok van Tivoli, hoog boven alles uit. De roltrappen en de lift zijn al tig verdiepingen eerder gestopt. Het laatste stukje moet je nog negen trappen beklimmen. “En je moet op blote voeten.” Waar gaat deze avond heen?

Barrevoets dansen boven alle stadgewoel smeekt om een lange jurk. De zaal is klein, hoog en schemerig. Aan de zijkanten staan kaarsen en er zijn ronde ramen waar je de 45 meter naar beneden kunt kijken, terwijl je op kussens ligt. Hippie-achtige types zijn in slowmotion met langzaam maaiende armen aan het dansen. Sommigen gejurkt, maar de meesten kozen voor de wijde broek. Een paar mannen lopen in havannabroeken met lage kruizen. Niet sexy. Sofie heeft de jurk van haar promotie aan, een soort chique flowerpowerding, met spiegeltjes en voile. Sofie is vanaf haar geboorte al blijven steken in de sixties.

“Er is zo een cursus tantrisch dansen,” zegt Sofie. “daar heb ik ons ook maar voor opgegeven”  Tantrisch dansen? Wa-is-da? En ja hoor. We moeten in een kring gaan staan. Een spichtige man met lang sluik haar begint op voorhand al enthousiast heen en weer te zwiepen, maar hij is te vroeg. Eerst moeten we ‘doen of we onder een waterval staan’.  De ganse zaal steekt de armen omhoog en beweegt langzaam heen en weer, aangemoedigd door het “voel je lichaam, het is jouw lichaam.” Die declameertoon. Ik krijg associaties met de Vol Evangeliegemeente en wacht op het “Halleluja, praise the lord,” zeker als mensen er ook geluiden bij mogen maken en er een soort groepsextase ontstaat. Het is wachten op de eerste deelnemer die in de geest valt. Dan komt het.

De ene helft van de groep moet een blinddoek om zodat de andere helft moet leiden. Nee, nee, nee, waar is hier de nooduitgang, vlucht, nu het nog kan!  Jammer, ik sta aan de verkeerde kant van de zaal. Dan zal ik  sowieso moeten leiden, want ik weet niet eens hoe het moet, volgen. En zeker niet bij een vreemde. Maar het is al te laat. Sofie heeft een blinddoek gepakt en zegt: “Hier, leer jij ook eens te volgen.”  En ze knoopt hem stevig om en duwt me de groep in. Ik zie helemaal niets, ik ben hulpeloos, hier in mijn jurk! Ik kan wel janken. Dan voel ik een hand die me vastpakt, zacht. Flikker op! Maarja, ik zal wel moeten, ik zie namelijk niets. Ik pak die hand dus aan, in arren moede. Ik begin mijn andere zintuigen in te zetten. Ruik man. Voel T-shirt en handen. Voel krullen en licht wijkende haargrens. En dans. Ik probeer mijn blinddoek stiekem wat op te tillen, maar hij heeft het door. “Nee,” hoor ik zijn stem streng zeggen (bariton) en hij pakt mijn handen stevig vast en doet ze op mijn rug. La-me-los! Stug doordansen. Ik voel zijn borstkas en zijn rug, zijn wangen, tot het af gelopen is. Het begon net leuk te worden. Eerlijk gezegd zou ik nog veel langer willen dansen, volgen is eigenlijk best gaaf en zeker bij deze borstkas die naar man ruikt. Maar aan alles komt een eind. Als ik mijn blinddoek af doe, is hij verdwenen.

De hele avond scan ik de dansvloer af op zoek naar de man waar ik blind mee heb gedanst. Maar er blijken veel mannen met krullen. Ik probeer te ruiken, heimelijk en openlijk maar niemand ruikt zoals hij. Ik voel me de hele avond een roofdier. Tot ik aan de dans raak met een man die het zeker niet is, (grijs kort haar, tenoor) maar die filosoof blijkt te zijn. Er ontspint zich tijdens het barrevoets dansen een felle discussie over Wittgenstein en Shopenhauer. Hij zit vrij diep in de tantrascene en legt uit dat Tantra eigenlijk Wittgensteiniaans is. Het is een maffe avond, dus dit kan er ook nog wel bij. De filosofische danser weet meer. Hij zegt dat ik mijn nieuwsgierigheid om die man te vinden, naar binnen moet laten keren.

En zo dansen we verder, Sofie en ik, boven het plafond van Utrecht. De man met wie ik danste toen ik blind was, zal ik nooit meer vinden. Mijn leven lang zal ik naar hem moeten blijven speuren, totdat het me lukt om mijn nieuwsgierigheid naar binnen te doen slaan. En dat kon nog wel eens heel lang duren.

 

Info: jurk, gevonden, schoenen, Guess. Fotografie: Erik Meijers.

 

p.s.: Like ons! 

levensles

Alles stroomt.

 

Partners

Vinted

Instagram