Iemand vroeg afgelopen week, geen idee waarom, “Zou je blond willen zijn?” De vraag naat de zin van het leven, is vaker gesteld.
“Tuurlijk niet,” is mijn eerste reactie, eenmaal een brunette, altijd een brunette. Maar laat ik toch eens wat nader ingaan op de vraag, als experiment. Blond? Liever vuurrood. Een dikke bos gegolfd, rood haar. Roodharige vrouwen zijn het allermooiste. Maar goed, de vraag was of ik blond zou willen zijn.
Even voor de duidelijkheid: in werkelijkheid zijn er weinig hoogblonde vrouwen. De meeste vrouwen verven het. Ik snap dat, want als ik asblond zou zijn, zoals de meesten, zou ik het ook hoogblond verven. Blond is sprookjesachtig. ‘Goudlokje’ . Maar de echte goudlokjes zijn dungezaaid. Nog een nadeel: blond haar is meestal piek- of vlashaar, in tegenstelling tot bruin haar. Ik neig dus naar ‘nee’.
Ik herinner me uit mijn studentenhuis vroega Zack, verliefd op de mooie Elizabeth, een goudlokje met felblauwe ogen. Dat laatste zou ik trouwens wél willen, priemende, blauwe ogen. Elizabeth raakte zwanger van Zack. Het ging allemaal in één vrolijke moeite door. Studie, het leven, een liefdesbaby op komst. Maar Zack maakte zich heimelijk zorgen. ’s Avonds kwam hij op mijn kamer om erover te praten. We dronken een fles goedkope supermarktwijn en obscuur bier van 13 cent per flesje. “Waar ik het bangste voor ben,” zei Zack, “dat ik later allemaal dochters krijg met die felblauwe ogen van Elizabeth. Dat ze allemaal om me heen staan, die blonde dochters met die doordringende blauwe ogen, en zwijgend naar me kijken. Nachtmerries heb ik ervan.” Een paar maanden later beviel Elizabeth van een dochter, een prachtig meisje dat al gauw haar ogen opende: grote, felle, blauwe ogen. Later heeft hij nog drie dochters gekregen, allemaal blond met Elizabeths doordringende blauwe ogen. Het lot is grappig.
Ik herinner me meer blondjes met blauwe ogen. Die van Ane Marten Boersma, één van de eerste jongens waar ik verliefd op was, ik was 14. Ik organiseerde een groots sinterklaasfeest met de klas, en zorgde dat hij mijn lootje trok en ik dat van hem. Het was allemaal nogal teleurstellend, herinner ik me, zijn cadeautje (een roze plastic opbergdoosje van Blokker van 3 gulden) en zijn reactie op mijn geparfumeerde poëtische liefdesgedicht. Die hele Ane Marten viel trouwens tegen, al weet ik niet meer waarom ik op hem afknapte. Mocht Ane Marten Boersma ooit nog zijn eigen naam googelen en op dit stukje stuiten, Ane Marten, bij deze een bekentenis, er is geknoeid met het Sinterklaasfeest uit de tweede klas.
We hebben blonde zangeressen die eigenlijk brunettes zijn. Een Madonna. Een Shakira. Shakira (haar naam zij geprezen) is echt mooier als brunette. En Madonna, tja, die doet de laatste tijd wel vaker dingen die ver van haar afstaan. We hebben blonde en donkere presentatrices. Katja Schuurman versus Brigit Maasland. Dan toch liever Schuurman. De allermooiste actrices zijn brunettes: Catherina Zeta Jones en Penelope Cruz. Brunettes hebben een warmere uitstraling. Dus we houden ons bij het oorspronkelijke idee toen ik werd geboren, ik blijf donker. Ik hoef niet blond te zijn.
