Ik loop in mijn oranje gebloemde jurk door de straat. Een gebruinde man botst bijna tegen me op. “Hallo,” zegt hij. Ik groet terug. “Mag ik iets vragen?” zegt hij als ik net een paar meter gepasseerd ben. “Ik wil iets met je eten. Of drinken. Ik vind je mooi.” Ik bedank voor de eer. Maar waarom eigenlijk? Wat als ik gezegd had, prima, ben even druk, maar vanmiddag na vijf heb ik nog wel een half uurtje?
Het heeft sowieso niets te maken met ‘hard-to-get’. Ik heb een hekel aan dat geroep dat je ‘hard-to-get’ zou moeten spelen. Hoezo spelen? Of je bent not to get, of wel. Dat hele hard-to-getspel is psychisch ongezond. Je wilt testen of hij wel echt voor je gaat en doet daarom maar net alsof je hem niet leuk vindt. Wat een onzin. Waarom zou je testjes uitvoeren? Iemand die zichzelf is, dat is aantrekkelijk.
De spontane uitvrager van daarstraks in ieder geval niet hard to get. Maar ik vertrouw het niet. Het is de ‘give-it-a-shot’ strategie, om maar even in de engelse leenspreekwoorderij te blijven. Je kunt ook positieve dingen over de uitvragende passant zeggen. 1. Hij doet wat er in hem op komt -> spontaan (of heel desperate). 2. Hij heeft kennelijk tijd of kan dat creëren, wat hem ongeschikt maakt voor de baan van kantoorklerk of een andersoortige loonslaaf die afhankelijk is van de prikklok (oké, hij kan ook in de wapenhandel zitten of net klaar zijn met een ploegendienst ), 3. Hij windt er geen doekjes om. Is recht voor zijn raap. Met deze strategie heeft hij kans dat hij tegen de avond iemand heeft opgepikt.
Mijn Franse docente van de afgelopen zomer haatte deze aanpak. “Geef mij maar de Nederlandse man,” zwijmelde ze, want ze had ervaring met mannelijke medelanders, “Die maandenlang na denkt hoe hij de vrouw zal veroveren met zijn liefde. Die rozen voor haar kweekt om ze te bezorgen met een lint erom heen. Veel diepgaander. Veel romantischer dan de Franse mannen, die denken, ach, we proberen het, lukt het niet, volgende.” De vader van mijn kids hanteerde de eerste strategie, en het lukte, na anderhalf jaar. Volhouden. Gaat het niet linksom, dan rechtsom. Het leverde hem een tweeling en een huwelijk op. En dat we later geheel volgens de statistieken weer gingen scheiden, dat kwam in ieder geval niet door zijn beginaanpak.
Jurk, Zijne Koninklijke Hoogheid, Noordstraat Tilburg, schoenen, Unisa, fotografie, Erik Meijers
