# thuiswonen
Nu de tweeling bijna negentien is, wordt het hier steeds meer een studentenhuis. De tijd dat school belde waar dochter blijft, is voorbij. Soms is het hier een studentikoze puinhoop. Er staan twee lege kratten bier in de tuin. Netjes opgestapeld, dat wel, want dat is het enige waar ik nog invloed op heb. We hebben hier veel jong-volwassen volk over de vloer, energiek, gedreven en idealistisch. Dat hoort bij de leeftijd, ze zijn nog niet gehinderd door enige levenservaring. Ze gaan er voor, ze gaan het leven bestormen. “Marieke, heb jij het Communistische Manifest ook gelezen van Marx? Wat vond jij daarvan? ” Er wordt gedebatteerd over duurzaamheid, vluchtelingen en schone sokken.
‘Studentenhuis’ betekent ook truttigheid. Dit huishouden is inmiddels niet alleen van mij, maar van ons allemaal. Een paar jaar geleden hamerde ik er nog op dat ze ook hun verantwoordelijkheid in het huishouden moesten nemen. Dat was in de tijd dat ze onderuitgezakt op de bank hingen, voor de tiende keer ‘gossip girl’ of ‘house of cards’ kijkend. Die tijd dat er in hoeken van hun slaapkamers rottende klokkenhuizen lagen en beschimmelde borden stonden. Het huishouden had absoluut geen prioriteit. Blijkbaar gaat die gedragsverandering gewoon vanzelf. Dochter is de zelfbenoemde chef keuken. “Wil iedereen zijn bordjes fatsoenlijk in de afwasser zetten?!” Er verschijnen letters op frisdrankblikjes en bananen, ik doe daar overigens aan mee, want ik wil niet dat ze mijn speciaal voor mijn werk gekochte colablikje roven (ervaring). Pas zag ik ‘TA’ staan op een pak chocolademelk. Wie is ‘TA’? Heb ik iets gemist? “Het betekent Takken Af,” legt dochter uit.
Ze brengen grootverpakkingen van allerlei ongezond genotswaar binnen. Daar komen geen letters op, die zijn juist voor iedereen. Vanwege diverse bijbaantjes in hotel, restaurant en café, verschijnen er weeshuisverpakkingen voedsel bij ons in huis. Deze week waren dat pepernoten (5 kilo, en het is nog maar september!), nachochips (3 kilo) en pecannotenijs (5 liter). Ik wil geen pepernoten, ik wil geen nachochips en ik wil geen pecannotenijs! Dus nodigen we mensen te eten uit, om een ovenschotel met nachochips te maken. Als toetje pecannotenijs. Bij de voorafborrel waren er pepernoten. Alles is met pepernoten, brood met pepernoten, pepernotentaart, pepernotenyoghurt. Wie er bij ons langs komt, raad al wat er direct op tafel komt: een bak pepernoten van Oost-Europees gastvrije proporties. ‘Neem ruim, neem ruim.’
Lieve tweeling, ik hoop dat jullie binnenkort die kratten bier wegbrengen, maar ik hoop nog meer dat jullie nog een tijdje thuis blijven wonen. Veel te gezellig!
Fotografie: www.manifester.nl jurk, Zilch, laarsjes, Sendra
