“Hoe komt het dat een mooie vrouw als jij single is?” Een slechte openingszin voor een eerste etentje, maar misschien wordt het toch nog leuk. Onder invloed van vriendinnen ben ik weer aan het daten geslagen. Na deze eerste date ben ik voorlopig genezen.
Hij heeft me een kwartier laten wachten. Daar kan ik al slecht tegen, als iemand beslag legt op mijn tijd. In Frankrijk moet je als vrouw tijdens een date altijd tien minuten later komen. Dat is niet voor niets, je kunt je entree maken. Ik hou niet van aan een tafeltje klaar zitten, dus ik doe een blokje om. Het is druilerig weer. Voor de gelovigen onder ons: de voortekens zijn niet best.
Ik beland aan tafel met een goed geklede veertiger. Hij steekt meteen van wal. Zijn woorden zet hij (te) vaak kracht bij met een korte glimlach. Het komt kunstmatig over, maar vooruit, het kan verlegenheid zijn. Een sportschoolganger, zo te zien. Behalve glimlachjes maakt hij geregeld korte sierlijke beweginkjes om zijn woorden te onderstrepen. Hij zou zo gecast kunnen worden als cliché homo in een comedy. Zijn woorden bestaan tot nu toe uit profilerende teksten waaruit blijkt hoe goed hij het doet in het leven. Hij heeft het prima met zichzelf getroffen. Maar hee, niet meteen zo negatief op basis van een eerste indruk! Misschien valt het mee. Misschien is het beginnersbravoure.
Hij heeft er plezier in, in over zichzelf te praten. Hij vertelt (glimlach) en vertelt (schalksbedoelde blik) en vertelt. “Zenden” noem je dat. Ik fungeer als publiek. De door hem ingebrachte onderwerpen: zijn drugsgebruik (coke, pillen, GHB, Ketamine en alles wat daar niet onder valt) en zijn liefde voor swingen. Vooral dat laatste onderwerp vindt hij zelf heel interessant (“Waarom heb ik het hier al zo lang over, hihi?”) . Even voor de duidelijkheid: ik doe niet aan drugs en ook niet aan swingen, en het staat nergens op een to-dolijstje. Dat zeg ik ook, maar dat belemmert hem niet om onvermoeibaar door te babbelen over zijn favoriete onderwerpen.
Terwijl ik hem op de achtergrond hoor oreren over ‘een kilo coke ter waarde van 25 k’ denk ik aan de kinderen thuis. Wat zouden ze doen? Ik denk dat ze nu samen journaal kijken. Wij hebben thuis nog een heel ouderwets familiemomentje voor het journaal. Wat een warme veiligheid. Maar ik ben niet thuis, ik zit hier in een restaurant in Amsterdam bij een gladjanus die aan één stuk door aan het opsnijden is over zichzelf. Hij kan trouwens heel goed Frans, zegt hij ergens tussendoor, de link is me onduidelijk. Ik vraag naar zijn niveau, en dat blijkt hetzelfde niveau te zijn als dat van mij. B1 onderweg naar B2. Ik vind helemaal niet dat ik ‘heel goed Frans’ kan. Ik moet nog een hoop leren en zal dat blijven doen, want ik vind Frans een mooie taal. Het wordt steeds duidelijker dat wij behoorlijk anders in het leven staan. Ik zal deze date uitzitten op basis van fatsoen.
Ik wil van onderwerp switchen, want ik heb niks met swingen en drugs. Ik informeer naar zijn familie. Zijn vader is dood, zijn moeder “een grijze muis.” Geen toelichting, gewoon, grijze muis. Wat respectloos en liefdeloos naar je moeder toe! Ik begin me zo langzamerhand unheimisch te voelen, ik vind deze man niet alleen een mismatch of een verschijnsel, maar gewoon echt niet leuk. Dan, ineens, over de tafel heen, pakt hij in een soort houdgreep mijn nek, schroeft me min of meer vast en steekt zijn tong in mijn mond. Ben ik hier 45 voor geworden, om ongevraagd de tong van een narcistische sukkel in mijn mond te krijgen? Rot op! Al afduwend zeg ik: “De #metoodiscussie is een beetje langs je heen gegaan, zo te merken” Hij lacht maar onderneemt onverdroten een nieuwe tongsteekpoging. Ik ben al opgestaan. Wat een eikel, deze grijzemuizenzoon met zijn Dries van Nootentuniek (heeft hij ook al uitgebreid over gepocht). Wegwezen bij die enge swinger. Ik doe mijn jas aan en vertrek. We waren toch klaar.
Woedende apps volgen. Dat ik hem voor lul heb gezet, door zomaar weg te gaan. Ik hoefde je niet voor lul te zétten, je bént al een lul, wilde ik nog terug appen maar ik hou nog steeds mijn fatsoen. Ik blok hem. Hij stuurt de helft van de rekening van het veel te dure B-restaurant wat hij heeft uitgezocht. Ik overweeg of ik de treinkosten nog zal declareren, maar ik hou de eer aan mezelf. Hij krijgt zijn tientjes.
Nu slaak ik een zucht van verlichting. Wat ben ik blij dat dit soort types niet in mijn vrienden- en familiekring zitten. En over daten: laat maar zitten. Ik besteed mijn tijd liever aan het leven zelf.
