Jurkenvanmaria gaat niet over politieke- of maatschappelijke statements, behalve misschien duurzaamheid, onder de tab ‘jurk en journalistiek’. Geen Parijs dus op de jurkenblog. Maar ik kan het toch niet laten.
Het komt door die twee dames die deze week door de buis liepen. Twee elegante Parisiënes, moeder en dochter. Het was in de luwte van het nieuws, in de periode dat je moet blijven uitzenden maar dat er even geen nieuwe informatie is. Dan ga je de randen opzoeken, de achterkanten, onderkanten en zijkanten van het nieuws. Daar komen vaak mooie pareltjes uit te voorschijn.
Dit is er ongeveer gebeurd. Moeder en dochter wonen midden in Parijs. De familie is verstijfd van angst, als ze op journaal zien dat vlakbij hun huis het vuur is geopend op honderden stadsgenoten. Zomaar, uit koelen bloede. En in restaurants. In een stadion. Deuren op slot! Dan staat moeder op. Ze zegt: “Is Parijs niet de stad van de liefde? De stad waar schilders hun inspiratie vonden? De stad van chansons en haute couture? Kom dochter, we laten ons niet bang maken. We trekken onze mooiste jurken aan en gaan de straat op. We zullen de wereld laten zien wat Parijs is.” En zo geschiedde. Ze flaneerden over Saint Germain en over de Champs Elysées. Dwaalden in hun jurken over Place des Vosges. Ze wandelden arm in arm door de Marais. De Notre Dame de Paris, Louvre, Parc de Luxembourg en le Palais de Justice – het is allemaal hun stad. Parijs is de kleine bakkers, de talloze coiffeures waar je je voor een tientje ‘s ochtends op kunt laten maken, de bureau de tabacs om snel je espresso achterover te slaan voor je naar je werk gaat. Het is hun stad, hun leven, c ést Paris. Niemand zal Parijs klein krijgen. *
In januari ga ik met een vriendin naar Parijs. We zullen onze mooiste jurken aantrekken.
*deze alinea is een vrije invulling n.a.v. de twee dames die kort in tijdens een nieuwsitem langskwamen
