retourkleding
Kleding die je online koopt en retour zendt, wordt volgens verschillende bronnen vernietigd. (lees bijvoorbeeld https://www.dutchcowboys.nl/online/online-retouren-worden-massaal-vernietigd ) ‘Koop dan ook geen kleding meer online,’ roept men. Maar waarom zou die verantwoordelijkheid bij de consument liggen? Consumenten hebben een heel andere verantwoordelijkheid.
Even de band terugdraaien. Hoe is het allemaal ook alweer gekomen? Ineens had je internet. Ik herinner me dat een docent in de jaren ‘90 tijdens mijn studie zei ‘dat internet zou nog wel eens heel groot zou kunnen worden’. ’t Zal zo’n vaart niet lopen,’ dachten wij. Maar het liep een enorme vaart. Met de opkomst van internet, ontstonden webwinkels. Geen vreemde ontwikkeling, want je hebt geen winkelkosten, je kunt een shop opzetten vanuit huis. Er waren bijzondere online winkeltjes, van mensen die zelf laptophoezen borduurden bijvoorbeeld, of hun zelfgemaakte jurken verkochten. In plaats van winkelkosten, kregen ze retourkosten, maar dat was altijd nog een stuk minder dan een duur winkelpand. Retourkosten waren part of the business.
Er kwamen grotere webwinkels, zoals Zalando. Ook ketens gingen online. Die ontwikkeling heeft ongetwijfeld invloed op de fast fashiontendens. Want kleding is in prijs weinig gestegen de afgelopen dertig jaar, terwijl andere prijzen wel zijn gestegen. Hoe kan dat? Omdat er zoveel online winkels kwamen, gingen veel fysieke winkels dicht. Dat proces is nog niet gestopt. Het is een ontwikkeling, een wisselwerking tussen aanbod en vraag.
Confectiekleding is gemaakt op basis van een gemiddelde van allerlei mensen, en maten zijn diffuus. Bij sommige merken valt een M als een L of XL (Michael Kors) en bij anderen juist andersom (Armani). Er valt geen pijl op maten te trekken. Kleding moet je dan ook passen in de winkel. Online kopen blijft een gok. Vroeger was het geen punt als je online een aantal maten bestelde en één van de maten terugstuurde. Fair deal, er is geen winkel, dus je moet thuis passen. Veel online winkels hebben daar een stokje voor gestoken, want de terugzendkosten komen voor hun rekening. Dubbele maten betekent meer onkosten. Nu lijkt het erop dat die winkels terug gestuurde kleding ook nog eens vernietigen, want een persoon die de kleding uit de retourpakjes haalt is blijkbaar duurder dan de maker van die broek of jurk. Wat klopt hier niet?
Natuurlijk heb je als consumerend mens verantwoordelijkheid. Maar dat gaat om het kopen van kleding. Je zou niet mee moeten doen aan de fast fashion industry. Terug naar de basis, investeer in een paar kledingstukken. Ga naar winkels als bijvoorbeeld Livstores (even reclame maken) die niet voor niets de sponsor is van deze blog. Marjan van Livstores koopt de kleding rechtstreeks van de ontwerper en zorgt dat de kwaliteit goed is en het maakproces eerlijk.
Toch vind ik het lastig om niet mee te doen aan fast fashion. Er is zoveel moois!Daarom probeer ik goed te kijken naar de herkomst van een kledingstuk. In winkels als Zara, Mango en H&M kom ik niet. Het is zoiets als vlees. Je eet het misschien nog wel, maar eet dan in ieder geval biovlees. Ik koop geen legbatterij- of megastalkleding. Maar nog steeds koop ik kleding teveel…. Dát zou ik aan moeten passen.
Maar dat onlineketens kleding vernietigen, zou verboden moeten worden. Door wie? Door de overheid.
Roze jurk (onverwoestbare stof, blijft in model, kreukt niet, heerlijk!) : D’étoiles Casiopé, bij Livstores, Twijnstraat 41 Utrecht
Laarsjes, Sendra, vest, Zalando essentials , foto: Kahdra
# retourkleding
