Een stad heeft hoekjes. Heimelijke plekjes waar je kunt cocoonen. Deze tuniek, makkelijk, altijd goed want in keurige kleur, doe ik aan als ik in de stad naar mijn hoekje ga.
Een hoekje in de stad, voelt als het onder tafel spelen als kind. Boven je wordt er gelachen, maar daaronder heb jij je eigen wereld. Met playmobiel bouw je tussen al die benen en schoenen je eigen luchtkastelen. Niemand heeft notie van je. Maar jij wel van hen, je ziet de schoenen wiebelen. Soms knoop je voor de lol veters van verschillende schoenen aan elkaar. ‘Stop daarmee! Kom onder die tafel vandaan!’ roept je moeder dan. Je maakt je zo snel mogelijk uit de voeten, en je gluurt gniffelend achter de deurkier hoe de gasten foeterend hun schoenen weer los proberen te pellen.
Aan de Catherijnesingel heb je zo’n stil hoekje. Boven de terrassen, beneden de singel. Aan het water is het verstild, een andere wereld. Schuttevaer komt eens per uur langs met een boot vol toeristen. Altijd klikkende camera’s als je er zit, dat wel. Er varen ook andere bootjes met mensen die aan het spelevaren zijn. ‘Ho-oi!’ zwaaien ze. Op het water is iedereen vriendelijk. Verder is er beneden een rust, die je alleen aan het water hebt. Een rustige wereld met kabbelende golfjes, zonder gejacht en zonder geschreeuw.
Het is niet mijn favoriete plek onder de tafel van Utrecht. Die hoek was aan het riviertje de Jutfaas, dat uitkomt op de Catherijnesingel. Restaurant Leen had er schommels onder de brug gemaakt, zodat je loom met je schommel over het water kon zweven. Het plekje was beneden aan de Westerkade, in de luwte van het centrum. Dit plekje is opgeöfferd aan het NS Station Vaartse Rijn, waar geen Utrechter op zit te wachten omdat het nog geen 400 meter van het Centraal Station vandaan is. Het antieke ophaalbruggetje is afgebroken. Het schijnt overgebracht te zijn naar een museum in Amsterdam.
Je moet altijd een stillehoekjestuniek in de kast hebben. Zo’n woontuniek, waar je je best in kan vertonen, maar die niet heel erg opvalt. Waarmee je onder de tafel van je stad kunt zitten. Met een boek, een schetsblok of met helemaal niks. Waarmee je tussen de mensen heel stil en onopvallend kunt mijmeren. Want mijmeren – dat moet ieder mens doen, dat heb je nodig.
 |
| Fotografie: Erik Meijers |
Info: Tuniek: BZR € 70,- Legging: Didi, €20,- Laarzen: Sacha +/- € 65,-
tips:
Wanneer is iets een tuniek, een jurkje of een lange trui? Ergo: wanneer doe je er een legging onder, een tregging of een panty onder aan? Alles wat aan kleding net over je kont hangt, is één grijs gebied.
Maar de mate waarin je jurkje/tuniek/lange trui over je billen hangt, bepaalt wel wat het is.
– Hangt hij net iets over je billen? Dan is het een uit de hand gelopen trui, trek er een tregging onder aan.
– Hangt hij net iets verder over je billen, een centimeter of twintig erover heen, ziet hij eruit als een trui of een T-shirt? Dan is het waarschijnlijk een tuniek, je kunt er een legging onder doen.
– Is hij bijvoorbeeld getailleerd, rits aan de zij- of achterkant? Dan is het een jurkje: blote benen in de zomer en in de winter een panty.
– Zit er een soort van model in, hangt hij een soort van een eindje over je billen, is hij een soort van bijzonder, zou het misschien een jurkje kunnen zijn, maar mogelijk ook niet? Dan is het een twijfelgeval en noemen we het dus een tuniek, want een tuniek is een containerbegrip voor alles wat een twijfelgeval is. ‘De tuniek van de samenleving,’ is een steeds vaker gehoorde uitdrukking, die in allerlei verbanden kan worden gebruikt (‘Deze paragraaf van dit wetsvoorstel is een tuniek.’ ‘Tuniek of hij komt.’ enz. )
http://emphotography.fotoport.nl/
Wil jij meehelpen het Grote Jurkenboek mogelijk te maken of wil je deze blogs gebundeld met drie extra blogs? Ga naar https://4just1.com/profile/917
