Waarschijnlijk ben ik in mijn vorige leven opgegeten door een meerval, want ik ben er doodsbang voor. En ik zwem het liefst in de natuur. Ik ben dan ook altijd waaks dat ik niet geschaduwd wordt door de meerval, met zijn grote bek en zijn snorharen. “De meerval is banger voor jou dan jij voor hem,” kun je me zacht horen fluisteren als ik in de Kromme Rijn zwem. Die bezwering heb ik als kind geleerd. Als ik bang was het wilde water in te springen zei mijn moeder: “De vissen zijn banger voor jou, dan jij voor hen.”
Ik loop een tijdje geleden met de Schipper in Parijs en zie tot mijn verbijstering hoe ze een immense meerval uit de Seine sleuren. Die zag ik niet aankomen, toen ik door romantische gevoelens overmand over de brug van Saint Louis liep. En hoewel ik mijn leven lang beducht ben voor deze oervis, vind ik toch zielig wat ik zie. Wat vecht hij hard en wat doen ze ruw met hem. Laat die meerval met rust. Als ik eerlijk ben, heeft hij ons mensen nooit iets aangedaan. Hij zwemt rond in rivieren en leeft zijn leven. Toen ik zag hoe de arme meerval geplaagd werd door de mensen, puur omdat ze het leuk vonden van hem te winnen, zag ik: “De vis heeft geen kwaad in de zin gehad. Ik zat fout aangaande de meerval. Het spreekwoord ‘zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.’ was van toepassing. De meerval is onschuldig. Ik heb de verkeerde gehaat en gevreesd. “ Het was een beschamend inzicht. Maar daar het nog nooit tot een confrontatie tussen de meerval en mij is gekomen, is het nog niet te laat voor herstel.
Toch informeer ik nog even bij buurman Ben, die altijd aan de waterkant zit te vissen, of hij wel eens een meerval heeft gevangen in de Kromme Rijn. “Ja, eentje van anderhalve meter!” zegt hij trots. Ik bereid me voor op een confrontatie.
