Donald Trump gaat vast niet naar de Remonstranten

door | 9 april 2018 | jurken, korte jurk | 0 Reacties

Er zit een kleine groep mensen in de eeuwenoude, lichte Geertekerk. Het zijn De Remonstranten. Ik ben er zondagochtend langs de singel naar toe gewandeld. De lente hangt in de lucht. Ze beginnen op een Christelijke tijd, half 11.

Over “De Remonstranten” werd vroeger aan tafel met een zeker respect gesproken, hoewel ze overduidelijk bij het verkeerde kamp hoorden. Een soort gerespecteerde vijand. Ik vond het  als kind iets magisch hebben, het bijvoegende zinnetje “hij is wél een Remonstrant”  op onderdrukte toon uitgesproken. Alsof hij bij een klein dapper groepje muitende soldaten hoorde dat zich tegen de verdrukking in ergens tegen verzette. Tegen ons, eigenlijk.  Ik bestudeerde De Remonstrant die koffie  bij ons dronk. Remonstranten, dat waren protestantse kozakken, ze konden ieder moment tevoorschijn springen. Maar De Remonstrant was aardig en vrolijk en hij dronk gewoon koffie met een koekje, net als wij. Dat zei natuurlijk niets. Terwijl we later bij het avondeten in onze gehaktbal prikten, vertelde iemand  “dat de Remonstranten zich inzetten voor de samenleving. Dat kunnen wij leren van de Remonstranten.” Overigens werd er ook op die toon gepraat over Antroposofen. “Ze staan dicht bij de kern van het leven. Helaas geloven ze niet in de Allerhoogste.” zei mijn moeder.

Nu, een jaar of veertig later, toog ik zondagochtend naar De Remonstranten.  Ergens vaag in het achterhoofd dat daar ‘iets mee was.’  Ik loop langs de singel, de vogels fluiten en de zon schijnt. Er hangt lente in de lucht, groei, een nieuw begin. Er zit een vredige groep mensen in de kerk, die me welkom heet. Ze staan open voor de buitenwereld. Vroeger was Desiderius Erasmus gemeentelid bij  de Remonstranten, net als Arminius. Er was een hooglopende ruzie, de Remonstranten tegen de contra-remonstranten. Remonstranten geloofden niet in uitverkiezing, in een God die van tevoren de mensen al had bestemd voor hel of hemel. Er zijn politieke rellen geweest met Oldebarnevelt en Oranje in de hoofdrol. Raadspensionaris Van Oldebarnevelt werd ter dood veroordeeld, zijn Remonstrantse achtergrond hielp niet mee (hoewel andere belangen een rol speelden).  De Remonstranten zijn een kleine groep gebleven, met een rijke historie. Als een soort Galliërs houden ze manmoedig stand.

Ik zit in de eeuwenoude Geertekerk en heb een zomerjurk aan. We zingen mooie liederen, we lezen prachtige bijbelgedeeltes. “Gelukkig de mens, die in vertrouwen leeft,” sluit de dominee af. Een schot in de roos. Vertrouwen in het leven, de liefde en jezelf, wie durft dat nog?  Hoe vaak je niet op basis van ervaring en door misbruik van vertrouwen de handdoek in de ring gooit en je conclusies trekt over deze onbetrouwbare wereld en de mensen. Het is zelfbescherming. Maar het werkt averechts.  Ik wil in vertrouwen leven, want vertrouwen betekent groei en licht. Het is lente. Vertrouwen is als zon voor de ziel, een lichtgevende gedachte.

 

info:  fotografie: Michaël Molenschot. www.Geertekerk.nl 

 

p.s.: Like ons op Facebook! 

levensles

Alles stroomt.

 

Partners

Vinted

Instagram