Plezier is een rode draad die ik hier in Vallebona ontdek in de twee weken dat ik hier zit. Vallebona is een klein sprookjesachtig plaatsje aan de Ligurische kust van Italië. Smalle straatjes, klimmen en dalen, veel bloemen en weinig toeristen. De straatjes zijn zo...
beschouwend
Geen geld en geen rijbewijs, hoe kom je weg uit je Italiaanse dorp?
Noem het slordig dat ik er niet aan gedacht heb contant geld mee te nemen naar het middeleeuwse dorpje Vallebona in Italië. Francesca van het pizzarestaurant is al niet de toeschietelijkste: 'Ik spreek geen Frans of Engels. Alleen italiaans." En ze kijkt niet of ze...
van de moeder en de dochter op een maandag
Dat ik ’s avonds in de Kromme Rijn zwem, is tot daar aan toe. Ik ben inmiddels de schaamte voorbij, dat jonge lijf van dertig jaar geleden heb ik niet meer, je doet je jurk in de waterdichte tas en springt het water in. En zwemt als mens, vrouw, persoon,...
Ga toch zwemmen
Je kunt duizend kilometer naar Italië reizen om in een andere wereld te zijn, wat ik over een paar weken ook ga doen, maar in wezen zit die andere wereld om de hoek. Bijna elke ochtend ga ik zwemmen in de rivier bij mijn huis. Er zijn in de stad een paar groepen die...
Pleidooi voor Biden, Poetin en Trump in dezelfde knarrenhof
De wereld wordt bestuurd door krasse knarren. Poetin is de jongste knar, 71 jaar. Daarna volgt Donald Trump, 77 en de nestor is Biden, met 81. Het probleem met oude mannen is dat ze nog opgevoed zijn in een cultuur dat het mannelijke deel van de wereldbevolking...
Op het kruispunt: mijn eerste schreden op het theologiepad.
Voor mijn studie theologie (VU, start januari) zijn we bezig met de onderwerpen waarden, kruispunten en voorbeelden in je leven. 32 jaar geleden kreeg ik een metafysisch doorkijkje naar later, zonder dat ik het besefte. En later kreeg ik zelfs een terugblik naar dat...
In memoriam Sis van Rossem
Inmiddels een jaar geleden is Sis van Rossem overleden. We zullen haar niet vergeten, haar naam zij met ere genoemd. Vroeger hebben we nog les van haar gehad, tijdens onze studie Nederlands. Mijn vroegere studiegenoten en ik apten erover vanochtend. We zijn allemaal...
Mijn buurman, mijn rots
Ik was even bang dat Pim overleden was. Pim is mijn buurman. Niet letterlijk mijn buurman, hij woont een blok verder, maar wel dermate buurman dat hij het vaste rustpunt in mijn leven is. ’s Ochtends als ik naar mijn werk fiets, zit hij al voor zijn huis te vissen. In...
Pasen: de banaliteit van het kwade en van het goede #mini-essay
Goede vrijdag en Pasen: de banaliteit van het kwade en van het goede Op Goede Vrijdag zagen we de film ‘Wannsee’, over de vergadering in Berlijn, waarin besloten werd hoe het jodenvraagstuk definitief op te lossen. In twee uur tijd werd besloten hoe en waar de elf...
Waarom niets zo leuk is als 50 jaar
Ik ben al een paar weken 50 jaar en het begint te wennen! Niet meer dat lullige 49, zo’n net-nietleeftijd, maar gewoon, keihard een halve eeuw. De studenten en mijn kinderen vinden dat ik al met één been in het graf sta, zelf heb ik dat idee helemaal niet. Ik zwier...
Toen Sofia bij ons was #in memoriam
“Zitten, niet bewegen,” zegt Sofia ruim een week geleden. Ze ligt in het ziekenhuis en heeft haar schetsboek gepakt. Ze wil me tekenen. Ik lach en wijs iets aan. “Niet lachen en niet wijzen,” sommeert ze. “Zo kan ik je niet tekenen. Stilzitten.” Gefocust trekt ze...
videokunstwerk van een vriend: “De future is female!”
Hoe uit een vergissing via social networks een videokunstwerk ontstaat. Een mooie jurk, van Moniek Miedema, gekocht in Groningen. Vriend Arie Willem ken ik nog van mijn Abstedetijd. Ik heb een tijdje les gegeven op die school. Ik was nog studerende maar er was een...