Ik ben een paar dagen in Zeeland. Als je het raam openzet, hoor je de zee en de meeuwen. ’s Ochtends lopen we door de duinen naar de bakker voor verse croissantjes. Dat is nog eens iets anders dan je computer aanzetten en 30 gapende studenten op je scherm zien. Ik voel weer dat ik leef, dat ik echt ben, dat je het leven en haar energie kunt voelen.
“We gaan naar België fietsen,” kondigt Reisgenoot aan. En aangezien ik altijd gehoorzaam doe wat iedereen tegen me zegt (not), stap ik braaf op de fiets. Zon in het gezicht, zee aan je rechterhand, wind in de rug. Een minireis in een reis.
In Knokke pakken we ouderwets een terras zoals we gewend waren uit de prehistorische tijden voor corona. De bediening heeft vage futuristische schermpjes voor, ik denk dat dit echt onwijs helpt tegen de overdracht van het coronavirus. Met een biertje in de hand en de benen over elkander geslagen, zien we de mensen aan ons voorbij trekken. Er valt veel te kijken in Knokke. Ik zou hier de hele dag kunnen zitten, het is beter dan de dierentuin. Wat zijn de mensen hier goed gekleed, wat een gênant verschil met Nederland! Kijken in Knokke is meer dan leerzaam .
Over de boulevard flaneren stellen, gezinnetjes en soms zwierende groepen vriendinnen. Een paar moslima’s, de hoofddoek passend bij de delicate jurken. Iedereen is zonder uitzondering goed gekleed. Ik zie veel meer jurken dan broeken en weinig jeans. We zien een ouder stel (75+) samen lopen, hij wijst haar op iets. Zij draagt een mooie jurk met bijpassende sandalen, hij een okergele broek, een donker overhemd met een okergeel detail. Alles ton sur ton.
Het grote verschil met (veel) Nederlanders is dat ze hier in Knokke niet ‘maar wat aantrekken’. Iets ‘wat lekker zit’. Ze staan voor de kast en denken na. Hoe kom ik vandaag tevoorschijn? Welke outfit past bij het leven van vandaag? Een mooie jurk zegt iets over je levensinstelling. Je ondergaat niet hoe het leven zich die dag aan jou presenteert, in je spijkerbroek van gister en met je makkelijk zittende sneakers, maar je presenteert je zelf aan het leven. Een jurk is niet passief leven, maar actief.
Laten we daarin leren van de Belgen. Geef elke ochtend het leven een ferme hand door na te denken over je outfit. En begin de dag. Kom tevoorschijn. Hallo, leven, hier ben ik, in mijn jurk. Flaneer!
foto: Bart Leenders, jurk (linnen) Esprit
