Hoe lang zitten we nu opgehokt met z’n allen? Een maand? Een jaar? Ik ben de tel kwijt. Het begint steeds meer te wennen, maar sommige zaken worden ook pijnlijk duidelijk. Mijn positieve en negatieve bevindingen van corona op een rijtje.
Positief.
- Zwijgen en doorgroeien. Ik wandel tegenwoordig via de singels de stad Utrecht rond, een rondje van vijf kilometer. Dat mag nog wel, als ik maar netjes anderhalve meter afstand van mezelf hou. Niet dus. Ik zit ín mezelf, voel geen afstand van 150 centimeter tot mijn ziel. De enige die je nabij mag zijn, is je ziel. En de liefde. De bomen aan de singel staan op korte afstand van elkaar, die trekken zich al eeuwen nergens iets van aan. Ze raken elkaars takken voortdurend aan, zacht wiegend in de wind. Zwijgen en doorgroeien, leren de enten je.
- De Rust. Kom je in de stad, normaliter vergeven van de mensen, dan is daar niemand. Alsof het midden augustus tien uur maandagavond is. En zelfs dan is het drukker. Het is aan de ene kant jammer, je mist de rinkelende fietsen, de zwalkende dronkenlappen, de pittig doorlopende zakenvrouw op Louboutins. Maar de rust is heerlijk. De stad voelt als een lieve, warme deken. Nooit geweten dat er zoveel zingende vogels in de stad waren.
- Het gezinsleven bloeit. Omdat de kids ook thuis moeten blijven, is het hier gezelliger dan ooit. Als een slotserenade voor ze op kamers gaan, want lang zal dat niet meer duren. Ik zal ze dan ongelofelijk missen. Maar dat is nu niet aan de orde. We eten ’s avonds samen, we hebben lol, we doen ineens gezelschapsspellen zoals Monopoly en Kolonisten van Catan (verbasterd tot ‘Coronisten van Wuhan’)
- Scheiding der geesten. De corona legt basiskaraktertrekken van mensen bloot. Je hebt de bangen, de verstandigen, de keurigen slash politiek correcten, de nonchalanten, de aso’s en niet te vergeten de vitters. Die laatsten mogen wat mij betreft allemaal naar Rottemerplaat totdat het virus voorbij is. Het eiland zal te klein zijn. Ze maken Corona tot een hel. Ze vergeten dat iedereen zijn best doet met hun negatieve gevit. Andere mensen zijn de realiteit uit het oog verloren (vaak de bangen en vitters, in mijn optiek). “Nu naar Albert Heijn gaan is een kamikaze-actie,” zei een vriend pas tegen me. Dat slaat dus echt nérgens op. Corona is geen ebola! Daarnaast kan een coronist 0,3 mensen besmetten, gemiddeld. Blijf nuchter! Anderzijds zie je mensen creatief worden, hun handen uit de mouwen steken, vrolijk blijven tegen de verdrukking in. Het maakt een hoop duidelijk, dit virus. “Door corona leert men de mensen kennen,” wordt wat mij betreft een nieuw spreekwoord.
- Solidariteit. Over all vind ik dat de mensen het heel goed doen, qua thuis blijven en afstand houden. We werken eendrachtig samen. Er poppen mooie initiatieven op om elkaar te helpen. Mensen zijn in de kern van goeie wil, dat geloof ik.
- Financieel sta ik er beter voor dan anders. Blijkbaar ben ik toch veel geld kwijt aan eten en spenden buiten de deur.
- De hele Nederlandse onderwijssectie heeft met succes een stoomcursus digitaal lesgeven doorlopen. Jaren waren er voor uitgerold, het blijkt in een paar dagen te kunnen.
- Ik ga ook in de toekomst vaker thuis uit eten. In je binnentuintje een lekkere maaltijd maken is supergezellig, lekker en veel goedkoper.
- Ik verheug me nu al op het bevrijdingsfeest!
Dan de kritische punten.
- Virtueel lesgeven is niet te vergelijken met echt lesgeven. Dertig individuen op je scherm of een klas van dertig, is iets heel anders. Overigens heb ik respect voor de flexibiliteit en de inzet van de studenten. Dat is dan wel weer positief.
- Je beweegt veel minder. Daar moet je concreet aan werken. Ik heb pijntjes die ik eerst niet had. Zoals een soort muisarmpje en last van mijn rug. Ik wijt het aan het wortel schieten achter je computer, aan mijn niet-ergonomische keukentafel.
- Mis collega’s en studenten. Het samen bouwen, de kletspraatjes bij de koffie-automaat, de energie van mensen.
- Mis de werkroutine. ’s Ochtends lopen langs de singel, met de trein over de rivieren en de zon op zien komen. En dan ben je uiteindelijk in Tilburg en daar begint de werkenergie. Deze maanden zijn de leukste periodes om te werken.
- Ik mis de kerk. Juist nu, rond Pasen, is het de meest spirituele tijd van het jaar. Maar ik zie een verband met Corona, alsof ook wij mensen op moeten staan uit een soort dood. Never waste a good crisis.
- Voor de ouderen en alleenstaanden is corona een ramp. Eenzaamheid is heel slecht voor je gezondheid, blijkt uit diverse onderzoeken. Het kan jaren van je leven kosten.
- Al die uitgestelde operaties, hoeveel levens kost dat? Ik ben heel benieuwd naar de eindevaluatie.
- Het overheidsbeleid lijkt nu: ‘het zekere voor het onzekere nemen. ‘ Maar daarmee zijn heel veel basale zekere factoren (economie, borging gezondheidszorg voor iedereen, onderwijs) onzeker geworden. Is dit beleid of damagecontroll? En hoe groot is de (blijvende) schade achteraf?
Info: jurk, Steps, riem, Claudia Sträter, foto, Vincent van Willigen
