Wat als je een dag man mag zijn? Of een dag vrouw? Het leek me een boeiend gedachtenexperiment dat ik deelde op facebook.
Het liep meteen storm. Verhitte discussies op het web, van “meteen salarisonderhandelingen voeren als een man” tot “naaldhakken en een jurk aantrekken.” Iemand vroeg zich af of mannen echt zo vaak aan seks denken, ze zou wel eens in hun hoofd willen kruipen. De seksthing blijkt een onderwerp, Arie is benieuwd naar het ‘multiple orgasm’ een oudere dame uit Limburg zou als 24uurs-man meteen het bed induiken met een vrouw. Jeroen komt met de feiten: mannen denken achttien keer per dag aan seks en zeventien keer aan eten, vrouwen tien keer. Mijn vraag: hoe is dit in vredesnaam gemeten? En wat is ‘denken aan seks’?. Volgens mij is het een misverstand dat mannen altijd aan seks denken, dat het soort seksuele bedelaars zijn. Wij van het andere kamp denken er evenveel aan, vermoed ik.
Dit is denken aan seks: dat je out of the blue in de trein de coupé overziet en constateert hoe saai al die mannelijke reizigers eruit zien. Niet spannend. Ik stel me voor hoe het met die man met die mark-ruttebril is om in bed te liggen. Vast één met een katoenen kampeertentonderbroek van Zeeman. En zijn buurman, die zit te prutsen met zijn mobiel is al niet veel beter. Of die studentachtige jongeman die nodig eens onder de douche moet. En je denkt: “nee, voor geen van allen zou ik mijn kousen uit trekken.” Andersom kan ook, dat je in een interview zit en de interviewi praat over targets en winstmaximalisaties, terwijl jij voor je geestesoog ziet hoe hij je met hem op een enorm hemelbed ligt, bordeaux-rood fluweel en spijlen, terwijl je vraagt “of hij zijn visie op die winstmaximalisatie meer toe kan lichten.” Dat is volgens mij ook denken aan seks. We weten niet van elkaar wat we denken. Vouwen doen het net zo goed.
Als ik 24 uur man zou zijn, zou ik mijn eigen geest willen houden. Ik zou kijken of ik serieuzer genomen wordt. Volgens een andere facebookster worden mannen namelijk serieuzer genomen, het bleek uit een onderzoek. Ik zou toch ook een onbenaderbare vrouw versieren, in de kroeg, want ik weet waarom ze zich zo gedraagt. Misschien kom ik wel tot de conclusie dat wij vrouwen helemaal niet zo aardig zijn voor mannen. Dat we met elkaar samen heulen en dat er geen speld tussen te krijgen is. Het lijkt me eigenlijk nog steeds een interessant experiment.
Facebookster Alice is helder: “Ik wil helemaal niet naar de andere kant.” We gaan niet switchen, het is onmogelijk. We blijven allemaal in ons eigen kamp – en het is goed.
