We verblijven in Het Zeehuis, ooit gebouwd in opdracht van het burgerweeshuis van Amsterdam. Mijn overgrootmoeder was volgens mijn moeder één van de weeskinderen uit het burgerweeshuis. Het Zeehuis van nu is een soort gezinshostel. Er is een grote, gemeenschappelijke keuken. Een oude narrige man die veel fouten maakt, staat achter de receptie.
De weeskinderen moesten aansterken aan het strand en gingen daartoe naar Bergen aan Zee. ‘Wat zorgzaam,’ dacht ik nog even, maar volgens een andere medewerker van het Zeehuis hanteerde het weeshuis een hard regime. De kinderen moesten tussen de middag verplicht slapen, gezond eten en veel wandelen. Als ze dat niet deden, kregen ze straf. Het klonk meer als een strafkolonie dan een vakantieoord. Maar we zijn er niet bij geweest en ik heb het niet nagetrokken. Je krijgt de indruk dat kinderen een eeuw geleden meer afgericht werden dan opgevoed. Daar zal ongetwijfeld toch nog de broodnodige liefde bij zijn gekomen. Behalve voor weeskinderen, die kregen tweede hands liefde.
Ik wandel in mijn rode jurk langs de vloedlijn en denk aan mijn overgrootmoeder. Wat was zij voor iemand? Hoe voelde ze zich toen ze hier was? Toch een soort van gelukkig, vanwege de lucht en de zee? Niemand kan je verbieden te genieten. Hoe oud was ze toen ze in Bergen aan Zee was? Ieder mens wordt voor een deel gevormd door de omstandigheden, en die geven we op een bepaalde manier weer door aan onze kinderen. Ik was een kleuter toen mijn opa, de zoon van mijn overgrootmoeder, overleed. Ik herinner hem als een lieve, actieve man. Mijn moeder heeft dat ondernemende vooral van haar vader, vermoed ik. Zit het weeshuis op een bepaalde manier nog in de familie? Het in je eentje een weg moeten vinden in een grote groep mensen, tegen de verdrukking in?
 |
| fotografie: Kahdra |
Ik besluit terug te gaan. Mijn rode jurk waait over de golven. Het water is heerlijk. In de verte zie ik Kahdra en Kilian op loungebanken hangen met een cola. De kleine kinderen van mijn vriendin kruipen over ze heen. Ze zwaaien, als ik aan kom lopen. Nog een keer kijk ik om. Heel even zie ik door de branding een weesmeisje rennen.
info: jurk: Steps
