chaos in Parijs

door | 24 juli 2017 | jurken, lange jurk | 0 Reacties

Minimaal eens in het jaar ga ik naar Parijs, om in de sale een jurk te kopen (zie afbeelding) en gewoon om Parijs te snuiven. Met de Thalys natuurlijk. Als je die tenminste haalt.

Reisgenoot en ik hebben door Parijs gedwaald en gewerkt, want ik moest er ook nog een verhaal maken voor dagblad Trouw. Nu moeten we naar huis. We zijn bijtijds op station Gare Du Nord, niet extreem vroeg, gewoon netjes on time. Er staat een eindeloze rij, omdat sinds Bataclan en Charlie Hebdo de Parijse beveiliging Israëlische proporties heeft aangenomen.

We krijgen de volledige beveiligingsscan. We moet tassen leeghalen, verantwoording afleggen voor ons verblijf in Parijs en ons bestaan in zijn algemeenheid, al onze kleren uit-  en aandoen, bezoeka’s, bommenwerpers  en machettes inleveren – eindelijk zijn we er doorheen. We sloffen naar ons treindeel, helemaal achteraan op het perron. De conducteur checkt voor het laatst de kaartjes en de paspoorten. Een formaliteit, denken we nog. Maar nee. Conducteur maakt een resoluut weigergebaar. Weg.

“Hoezo weg?! Wat hebben we nu weer verkeerd gedaan?!” We zijn een uur te vroeg, zegt hij, en hij rekt zijn nek om al te kijken naar degene die achter ons staat. Moven, wuift hij ongeduldig. Moeten we bij de volgende ronde weer helemaal door de scanner? “Tuurlijk. Volgende!”

Blijkbaar hebben reisgenoot en ik beiden niet gezien dat er een uur later op de kaartjes stond. Niet bedacht dat de trein er misschien wel erg lang over deed, ineens. Buiten op het terras geeft reisgenoot toe dat hij wel eens een vliegtuig heeft gemist. Ik ook, biecht ik op, in Israël. Ik dacht dat het vliegtuig om negen uur ging, maar het was om zeven uur. ‘Zeven’ en ‘negen’ klinkt hetzelfde. Dat legde ik ook aan de beveiliging uit, maar die zei: “Okay mevrouw, en nu de echte reden.” Maar het was de waarheid. Ik heb er vier uur over gedaan om dat uitgelegd te krijgen. Toen kon ik een week later weg, met KLM.

Wat moet het heerlijk zijn om een gestructureerde geest te hebben, om alles op een rijtje te hebben. Voor zielen als reisgenoot en ik is er helemaal geen rijtje. Het is elke dag een weg hakken door de jungle van het leven. In jurk en op palen, dat wel.

 

Info: jurk gekocht in Parijs, L.K. Benett, schoenen, Laura Vita, tas, Fred de la Bretoniere  

 

hee pst: like je ons al op facebook?

levensles

Alles stroomt.

 

Partners

Vinted

Instagram