Hoe uit een vergissing via social networks een videokunstwerk ontstaat.
Een mooie jurk, van Moniek Miedema, gekocht in Groningen.
Vriend Arie Willem ken ik nog van mijn Abstedetijd. Ik heb een tijdje les gegeven op die school. Ik was nog studerende maar er was een docententekort. Arie Willem gaf het vak Levensbeschouwing. Hij zocht en zoekt altijd naar de lagen van het leven, omdat niets volgens hem plat is, alles heeft dimensie. Aan de leerlingen (petje, ronkende brommer, nederwiet kwekend, rokend en dealend) stelde hij op een toets de bonusvraag: “Wat is de functie van smurfin in smurfendorp?” Het was een toptijd op Abstede, al vergeet ik het hoongelach in de lerarenkamer niet meer, omdat ik geloofde dat ‘The Blairwithch Project’ echt was gebeurd. “De werkelijkheid hoeft geen meerwaarde te hebben boven fictie,” zei Arie Willem nog troostend, toen iedereen was uitgelachen.
We gingen onze eigen wegen. Hij liet niet af de MBO’ers na te laten denken. Ik dook nog dieper in de journalistiek en ging lesgeven op Fontys. Het leven toonde ons zijn grimmige gezicht, aan Arie Willem in de vorm van falende gezondheid, bij mij door de dood van partners. Soms discussiëren we, ineens, via facebook, via teams of nog een ander kanaal. Je weet nooit wanneer hij waar opduikt, maar als hij opduikt, dan ook goed. Geen intro, alleen een vraag. ”Waarom is er schoonheid? Is de wereld klein of juist groot? ” Arie Willem is soort reïncarnatie van Socrates.
Socrates maakte vanuit een mislukt filmpje van mij deze film van vrouwen, eb en vloed, komen en gaan. Het past precies bij mijn blog, waarin de jurk staat voor vrouwelijkheid in al haar facetten. THE FUTURE IS FEMALE
Dank je wel, Arie Willem, voor dit kunstwerk en voor je energie. Dan een vraag aan jou, hoe ziet de vrouwelijke toekomst eruit?
jurk: Moniek Miedema
