De zee loutert. We zitten op het strand in Castricum. Er klinken verwaaide stemmen van mensen, kinderen graven hun vader in en overal hoor je wegebbend gelach. ‘We’ zijn Anna en ik. Dat we hier zitten, komt omdat Anna een vriendin heeft met een huisje in Limmen. Limmen: klein plaatsje in Noord Holland, waar iedereen met een gezwollen L, een scherpe S en een rinkelende R praat. “Casstrrrrikum en Heillloo.” Er woont een kip en een halve paardenkop in Limmen, net als in de rest van Noord Holland. ‘Limmen’ valt voor de meeste mensen buiten hun referentiekader, ook buiten die van mij. Tot Anna terloops vroeg of ik mee ging. “Het is een schattig huisje aan zee.”
Schattig. Huisje. Aan zee. De eigenares, Anna’s vreindin, heeft in een hoek van de veranda banken gezet, waar je acuut op wilt duiken om te hangen en chillen en er nooit meer weg te gaan. Je wilt een slaaf die je bedient (liefst een mannelijke, naakte) en een fruitschaal met druiven en ananas. Alleen het laatste is gelukt. Op het moment lig ik er nog steeds, Anna hangt zwijgend een blad te lezen en dat is historisch, want zo vaak is ze nou ook weer niet stil. Er staan kaarsen en er hangen lantaarns, ook in de avond is het goed toeven omdat de warmte er blijft hangen. Dit huis is klein, warm en knus. Je ziet dat je er ook in de winter kunt cocoonen, bij de houtkachel of bij de houten tafel.
Dan de zee. De Noordhollandse stranden zijn breed en leeg, om onverklaarbare redenen gaat toute Nederland naar Noordwijk, Scheveningen of Bloemendaal. Daar boven is Nederland nog helemaal niet afgelopen, maar niemand lijkt op dat idee te komen. Misschien denkt iedereen: “Boven Bloemendaal heb je de Hoogovens, daar moet je niet zijn. “ Een misverstand dat ik eigenlijk helemaal niet uit de weg zou moeten ruimen, want wellicht komen nu meer mensen op het idee om naar boven te trekken, de Noord Hollandse stranden op. De mussen vallen van het dak, 17 miljoen Nederlanders rennen naar Scheveningen of Bloemendaal,, maar hier is het stil. Er zijn wat locals aan het scheppen in het zand. Een paar plaatselijke pubers drinken bier en eten chips. Wij zijn de enige Utrechters hier, misschien überhaupt wel de enigen zonder Noord-Hollandse tongval en iets minder direct.
Als je omhoog richtiing Texel zou wandelen, kom je langs Bergen, een kunstenaarsplaatsje in de duinen. Ook hier is altijd nog plek op een terras. Ik begin me af te vragen waarom zeeliefhebbers altijd naar Griekenland of de Canarische eilanden hollen. Hier in Nederland is het veel mooier.
fotografie: Inette Mennen