Ik wil me niet laten boosteren. Wat nu?

door | 27 december 2021 | beschouwend, Geen categorie, jurken, korte jurk | 7 reacties

Mensen boven de veertig (dat ben ik) mogen zich nu laten boosteren. Maar ik heb geen haast

De geschiedenis leert ons, dat ieder nieuw virus keer op keer terugkomt, vaak in het najaar en de winter, in een steeds mildere variant. Uiteindelijk eindigt een dodelijk virus in griep. Dat patroon lijkt ook Covid-19 te doorlopen, er zijn veel aanwijzingen dat de Omikronmutant milder is dan Delta. Is Omikron daarmee een natuurlijke manier om covid ongevaarlijker te maken? Je krijgt een keer een lightversie van corona, bovenop je dubbele inenting die je al had, en je bent resistent. Ik ben geen coviddeskundige, maar dit is zoals ik het begrijp. Omikron als redmiddel voor de niet-risicogroep.

Ik ben gevaccineerd met Moderna, en daar heb ik geen spijt van. Ik denk dat de vaccinatiecampagne van afgelopen jaar een hoop levens heeft gespaard. Ik ben geen wappi die gelooft dat de overheid samenzweert ten einde iets kwaadaardigs in de bevolking te planten om daar geld mee te verdienen. Ik ben het tegenovergestelde: ik vermoed een gebrek aan interdisciplinaire samenwerking en vooral inzicht. Ik verdenk de overheid van eenzijdige visies, van knopen doorhakken op het verkeerde moment.

Dat verbaast me, want Rutte is een historicus. Hij zou dus vanuit de geschiedenis moeten weten dat een virus altijd in varianten terugkeert, het zou raar zijn als dat bij covid-19 niet zo is. Uit de geschiedenis kun je leren en daar een beleid op voeren, lijkt me. Niet een zwabberende richtlijn om daarmee het vertrouwen, de veerkracht en de goodwill van een volk te verliezen. Mensen willen weten waar ze aan toe zijn, dan kunnen ze zich daarop instellen. Ik ook. Dus niet op het laatste moment de boel dan maar weer dichtgegooid en als een gek gaan boosteren. Dat is nauwelijks een beleid, dat lijkt me geen wijs antwoord op een zich herhalend en voorspelbaar patroon.

De covidpatiënten in de ziekenhuizen nu, zijn vooral ongevaccineerde mensen, lees ik in de krant. Dat maakt het begrip voor deze opsluiting er niet groter op. Ik zie en voel nog de gezichten van de studenten,vlak voor de vakantie. Het enthousiasme vóór de lockdown en de sombere gelatenheid na de lockdown. De 30 vakjes op Teams met gezichten op mijn vijftieninch laptop. “Zet je microfoon even aan.” De rek lijkt eruit, bij iedereen. Ook bij mijn kinderen, een studerende tweeling, die toch altijd met frisse moed er tegenaan gaan. Dit keer minder. Ze worden moedeloos.  Ik heb vooral medelijden met de jongeren, die zelf weinig risico lopen en later ook nog eens de rekening van alle overheidssubsidies mogen gaan betalen. De schade door de lockdowns is op sociaal en economisch vlak groot.

Maar zelf ben ik eveneens klaar met dat geprik in mijn lichaam. Een dubbele vaccinatie met Moderna vind ik genoeg. Het is mijn lichaam, ik ga er op mijn manier mee om. En die manier nu is dat ik niet bang ben voor een covidbesmetting. Dat ik netjes in quarantaine zal gaan, als het zover is. In dit land had je toch autonomie over je leven en lichaam? Maar ik vrees dat ik sociaal weer zo gemanipuleerd word, dat ik wel moet. Dat ik overal mijn QR-code zal moet laten zien, met dubbele vaccinatie én booster omdat ik anders niet meer naar een restaurant, concertzaal, café, bioscoop en misschien zelfs winkel mag. Dat ik een soort outcast word omdat ik me niet laat boosteren, met het argument dat ik ook anderen kan besmetten, wil ik dat soms? Ergo, dat ik een halve moordenaar ben als ik me niet laat boosteren. Maar ik ben geen aso. Overigens, als ik in de risicogroep zou zitten, zou ik me zéker laten boosteren.

Hoe lang nog door te gaan met opsluiten, boosteren, opsluiten, boosteren? Waarom lees en hoor ik weinig over een medicijn in plaats van een booster, dat ook ziekenhuisopnames kan verkleinen? Hoe lang nog dit adhocbeleid, dat lijkt te zijn gebaseerd op angst? Ik mis visie, ik mis uitzicht, en voel me een pion van een grillig overheidsbeleid dat nota bene over mijn lichaam gaat.  We zitten in een situatie die ons  in een bepaalde hoek zet, als we ons niet willen laten boosteren. Ja, ik wil meewerken aan het indammen van een dodelijke pandemie. En nee, ik ben er niet van overtuigd dat boosteren daar de juiste reactie op is.

levensles

Alles stroomt.

 

Partners

Vinted

Instagram