Op ‘rokjesdag’ afgelopen vrijdag, beland ik in Grubbenvorst. Het heeft met werk te maken, ik had voor Luister een artikel geschreven over het Requiem voor verzetsheld Henri Vullinghs. Dat requiem wordt nu opgevoerd. Ik heb mijn vlinderjurk aan, want vlinders staan symbool voor de ziel.
Grubbenvorst is zoals het klinkt, far and away in the Dutch middle of nowhere. Diep in Limboland. In Groningen zeiden we altijd dat alles onder de rivieren Afrika was, en daar schuilt een waarheid in, ontdek ik tijdens mijn tocht naar Grubbenvorst. Hoewel – ze hebben er elektriciteit en zelfs WIFI en dat laatste kunnen ze in Pieterburen (Noord-Groningen) niet na zeggen. Voor Grubbenvorst moet je een eind de landerijen in. De bus naar Grubbenvorst gaat niet vaak, je moet de aansluiting niet missen. De buschauffeur vraagt of ik langzaam mijn vraag wil herhalen, hij kan me niet verstaan. Ik denk op mijn beurt dat hij een liedje aan het zingen is, maar zo praten ze hier. Hij kijkt me met toegeknepen ogen enigszins vijandig aan, ook al probeer ik mijn Gooische R te verhullen. ‘Ausländer herauss,’ denkt hij volgens mij.
Tussen de hemel en aarde heb je Grubbenvorst. De zon schijnt als ik uit de bus stap. Halte de Vonkel, zes minuten lopen naar Grubbenvorst, zegt de reisplanner. Vogels fluiten en konijntjes hupsen rond in de heuvelige groene velden. Hier en daar een kerktoren, een taveern en wat huizen. Ik kijk om me heen of ik hobbits zie, of een wegschietende kabouter. Sprookjesland bestaat echt.
De kerk is niet moeilijk te vinden. Het is ineens druk, de plaatstelijke horeca draait topuren, van heinde en verre zijn mensen uitgerukt om het requiem bij te wonen, dat mijn nicht Agnes (haar naam zij met ere genoemd) heeft opgezet. In de kerk ben ik plotseling bang dat mijn kriebelhoest op zal steken, tijdens de dodenmis waar iedereen naar luistert. Ook de NCRV is aanwezig, voor opnames. Ik krijg een dwanggedachte dat ik mogelijk naar de WC moet, tijdens het concert, onhoudbaar nodig. Ik spreek mezelf toe dat ik niet moet overdrijven. Ik ben geen klein kind meer. Maar het moet een voorgevoel zijn geweest.
Gewijde tonen klinken. Sopraan Channa Malkin zingt de Kaddish van Ravel. Ze heeft de stem van een elfje, ik denk dat pastoor Vullinghs haar hoort aan genezijde. Er worden tranen gepinkt. Ik wil dit mijn kinderen ook laten horen, deze mooite! Ik maak voorzichtig een opname met mijn telefoon. Ik zal het doorsturen naar de kids, kunnen ze meegenieten.
Het geluid staat uit, de voicerecorder aan. Ik maak meer opnames met mijn telefoon, vooral interviews. Ik zoek de knop om te delen. Plotseling springt het geluid aan, een één of ander duister fragment uit een nog vager interview schalt keihard door de kerk (‘(ik) HOE BEDOELT U DAT? (geïnterviewde) NOU EH, EEEEH DE TARGETS DIE DIT JAAR DOOR ONS BEDRIJF ZIJN BEHAALD, EH, .. KIJK JE MOET HET ZO ZIEN EH…’). Neeneenee dit is vele malen erger dan een kriebelhoest, ik probeer paniekerig mijn telefoon uit te doen maar de ontgrendelingscode heb ik recentelijk gewijzigd, waarin ook alweer? De puber naast mij is gnuivend aan het lachen, ik stop de pratende telefoon dan maar gauw onder mijn jurk, zodat er nu allerlei gelul van tussen mijn benen klinkt. Eindelijk krijg ik de telefoon stil. Ik hoop nog even dat de vloer onder mij zich op Korach en Abiramachtigewijze splijt, maar dat is niet zo. Ik doe maar alsof er niets gebeurd is.
Hoe lang deze genante situatie duurde? Naar mijn gevoel zeker tien minuten, of een eeuwigheid, maar het zou ook een paar seconden kunnen zijn. Achteraf heb ik er niemand over gehoord, en dat kan komen omdat ze het a) niet gehoord hebben, b) niet wisten dat ik de dader ben van deze verstoring of c) beleefdheid. Ik hoop a. Want het was een ontzettend indrukwekkend en mooi requiem, daar in Grubbenvorst.
Info: Jurk, Art, schoenen, Sacha, jasje, Tommy Hilfiger
Meer info over het Requiem? ga naar http://www.vanlimburgrequiem.nl
Mijn artikel in Luister ligt vanaf 17 april in de winkel
Tips:
* ‘rokjesdag’
Laten we kappen met die ‘rokjesdag’. Martin Bril heeft de term ooit verzonnen, maar de grap is er inmiddels af.
* Blote benen
– Dat betekent werk aan de winkel. Om melkflessen te voorkomen, kun je bruiningscreme smeren, het duurt een dag of drie totdat je de juiste kleur hebt opgebouwd, beetje afhankelijk van hoe sterk de créme is. Wees niet bang voor het worteleffect. Ik ken het niet, en daarnaast: beter een wortel dan een melkfles.
– Je kunt daarna ook bodylotion vermengen met een (donkere) foundation, worden je benen mooi van. En een lichte blusher erover.
* Lengte van je jurk
– Deze vlinderjurk is niet goed qua lengte, hij zou net een paar centimeter langer moeten zijn: over de knie. Deze lengte legt namelijk een accent op je knieën, en die zijn bij niemand mooi.
– Je kunt ook (als je het kan hebben) een korter jurkje aan, lengte halverwege je bovenbeen, maar dus niet de lengte van mijn vlinderjurk. Korte jurken niet wijd!
* Bolero!
Zorg dat je een bolero bij je hebt, altijd handig met dit weer. ‘s avonds kan het ineens koud worden.
fotografie: Kahdra
