flowerpower met zonnebloemen
“Met die jurk moet je dus in een zonnebloemenveld,” zegt Petra, gastvrouw van Le Puy Ardouin. Volgzaam als altijd stap ik met haar in de auto, de camera op de achterbank. Wel heb ik een snoeischaar meegenomen.
In Frankrijk heb je veel zonnebloemen. Ik vraag me af waarom. Petra vermoedt omdat er hier veel zonuren zijn. “Maar zonnebloemen trekken je grond leeg, de grond moet tijdenlang braak liggen om weer op krachten te komen.” Die evil zonnebloemen! Ze stralen, jaja, maar ondertussen zuigen ze iedereen om zich heen leeg. Een soort borderlinebloem. Excusez, borderline-lezertjes.
Ik moet over een sloot springen. Aan de andere kant staat schrikdraad. Het is nog niet eenvoudig om tussen de zonnebloemen te komen staan. “Ik geef je een hand, maar verder moet je het echt zelf doen,” zegt Petra, die in haar vorige leven waarschijnlijk akela was. Beelden van slootje springen met mijn broers dringen zich op. Wie viel er in de sloot, tussen kwakende kikkers en met eendenkroos in het haar weer boven komend? Juist. Deze sloot staat overigens droog en hij is niet meer dan negentien centimeter breed. Het schrikdraad staat niet onder stroom. Ik ben een mietje.
Daar staan we dan, tussen de zonnebloemen! Wat hebben ze een immens dikke steel! En praten ze nu tegen me, of word ik paranoia? Ze stralen in ieder geval, geel en vrolijk. Ze zijn een beetje in de war van het grillige weer de afgelopen week, ze staan met hun kopjes verschillende kanten op.
Na de fotosessie neem ik de snoeischaar ter hand. Ik pluk er een paar. Niet makkelijk, want de steel is zonder overdrijving twee keer zo dik als op de markt. Knippen, snijden, trekken. Ik hoor ze kreunen, de bloemen. Eerst zeiden ze nog ‘mooie kleur jurk man, hihihi’ en giechelden ze, nu ben ik ze aan het vermoorden. Mea Culpa, edelachtbare rechter, ik heb het gedaan. Met voorbedachten rade nog wel, want ik had het wapen reeds mee toen ik het veld betrad. Ik heb een zonnebloem vermoord.
Moord, doodslag, we leven er gewoon over heen. Snel weer terug naar paradijs Le Puy Ardouin, dan vergeten we alles. Zand erover. De zonnebloemen staan op tafel.
lees ook: drie jaar later op Le puy Ardouin
Info: foto, Petra Moes, jurk H&M
