Hier in Portugal word ik met mijn neus op mijn wortels gedrukt: Mensch, weet waar je vandaan komt. Ik woon in een huisje dat tegen een rots is gebouwd. Binnen ruikt het naar grot. Is dit waar we voor gemaakt zijn, voor de natuur?
Ik tik nu onder de bladeren van een olijfboom. Aanleiding: Festival Lusifemia, bij het Faia Collectiv in Portugal. Ik geef er poëzieworkshops in de ochtend. Je kunt kiezen tussen allerlei workshops rond kunst, zang, theater en dans. En ’s avonds zijn er voorstellingen.
Het past allemaal precies in elkaar. Kunst, filosofie en de natuur. We zitten in een kring in de olijfgaard. Er springt een pad langs het cursusgroepje, zie ik uit mijn ooghoek. Padden zijn honkvast, ze blijven bij de plek waar ze zijn. Ik voel me gegrond, om een modeterm te gebruiken. Ik ben rustig, niet opgejaagd, hoewel mijn gedachten en associaties niet stoppen met tollen. Er komen er juist meer, maar nieuwe. Op deze plek lijken de puzzelstukjes van de werkelijkheid in elkaar te vallen.
Je moet het leven in de natuur ook weer niet verheerlijken. Alsof een stad niets is, een plek voor uitvreters en onderkruipsels, waar iedereen het contact met zichzelf al jaren verloren is. Dat is niet zo. Een stad heeft een andere dynamiek dan het land. Het is er als een bijenkorf, waar je je nijver deelt met al die andere bijen. Waar je samen zoemt. In de natuur ben je aan het vliegen, aan het bestuiven, dat doe je vooral alleen. Maar je bent bezig met andere planten en bloemen en dieren, in de stad doe je dat nauwelijks.
Mijn ideaal is de combinatie van mijn huis in Utrecht en een andere plek in de rust van Portugal. De ene plek om te bestuiven, de andere plek om te zoemen. Straks ga ik weer zwemmen in de rivier, mijn workshop zit er op. En terwijl ik hier zit met mijn rug tegen de olijfboom, zie ik op een afstandje een vos naar me kijken. Hij staat daar stil, tussen het gras, nieuwsgierig. Hoe lang staat hij daar al te kijken? “Hee, vos!” zeg ik, zonder stemverheffing, bij wijze van begroeting. Hij blijft nog een fractie staan. We zien elkaar. Dan springt hij weg en verdwijnt in het hoge gras. Ook ik sta op.
Festival LusiFemia is er volgend jaar weer: van 20/07 – 27/07. Inschrijven bij http://www.travelwoman.nl/site/LusiFemia_Portugal.html
of mail naar info@travelwomen.nl
