jurkendieet
Anna appt: ‘Wat zou jij doen, een groter huis kopen of tien vuilniszakken kleding wegdoen?” Een groter huis kopen, app ik terug. Maar daar heeft ze op dit moment geen geld voor, dus dan wordt het toch tien vuilniszakken wegbrengen naar het goede doel. Ze heeft mijn maat niet, ze heeft maat 32 ofzo, anders had ik nog een paar van haar prachtige jurken over kunnen nemen. Maar nee.
’s Avonds komt ze langsgewaaid. “We moeten hier een ernstig gesprek over voeren,” zegt ze, ‘”want dit loopt uit de hand.” Anna zit tegenwoordig in een roer-omgooiflow, ze zet niet alleen jurken aan de straat, maar ook werk, vriendjes, alles. “Je hebt de smaak van ‘loslaten’ behoorlijk te pakken,” beaam ik, maar dat bedoelt ze niet. Ze trekt een fles wijn uit mijn kast en zet die weer terug, ‘Ik doe ook niet meer aan alcohol,” licht ze toe. “Eerst vond ik je eerlijk gezegd doorgeslagen, met dat blauwe knoopgedoe, maar nu zie ik in dat ook de alcohol uit mijn leven moet.” Ze heeft inmiddels een pot thee gezet. Anna kan nu eenmaal geen maat houden, ook niet in het maat houden. Zo is ze afgesteld.
Ze steekt een verhaal af over duurzaamheid en je verantwoordelijkheid in de wereld, over leven met minder. Over de destructieve industrie achter de mode en onze indirecte bijdrage daaraan. Ze heeft in alles gelijk. “We moeten op jurkendieet,” constateren we. We beloven plechtig dat we tot de volgende saleronde geen jurken meer zullen kopen en we proosten met olongthee.
“Maar mogen we dan wel een rok kopen? Of een broek?” vraagt Anna, ooit gesjeesd voor een rechtenstudie, waar ze de tik van mazen in de wet zoeken aan over heeft gehouden. We voelen aan dat we met onze nieuw ingestelde regel binnen de kortste keren gaan marchanderen, dus we maken er een “Fashiondieet” van. Net als je het woord ‘fietser’ kunt parafraseren tot ‘deelnemer van het verkeer,’ het laatste is breder. Maar we hebben onze wet nog niet genoeg dichtgetimmerd. “Een dieet betekent dat je weliswaar minder, maar wel mag eten,” ziet Anna. “Dus daar gaan we op den duur natuurlijk mee aan de haal. Ik ken ons.” Ook ik voorzie een heimelijk gekochte jurk, gevonden in een hoekje van een bijzondere winkel, duurzaam en al, maar wel gekocht. We maken er een ‘intermittmentfashiondieet’ van. De regels: van januari tot en met mei geen jurken meer, daarna ‘gezond’, alleen duurzaam en goede kleding of tweede hands, geen impulsaankopen en zéker geen fast fashion. .
Vandaag zitten we op dag één van het intermittmentfashiondieet. Het gaat goed.
lees ook: verbeter de wereld, begin bij je jurk
Jurk, Caroline Biss, schoenen, Chi Mihara, foto Bart Leenders
Check de fotoshoot in een timelapse van 14 seconden:
