“Kom,” zegt Sofie, “laten we naar de sauna gaan.” Het is een spontaan plan. We gooien onze handdoeken, badjas en klandestiene thermosfles achter in de cabrio en gassen naar sauna Soesterberg.
We liggen helemaal alleen in het houten saunagebouw, het is er een graad of 70. Een goede begintempareatuur, vinden we. Iemand komt binnen: “Hee, daar ligt er één in haar blote kont!” en verdwijnt weer. Logisch, denk ik nog, dit is een sauna. Tot Sofie opschrikt: “ Is het vandaag niet badpakkendag?” We kruipen oververhit de sauna uit. En jawel – overal bikini’s en ballenknijperzwembroeken. En wij staan daar poedelnaakt, onze armen kruiselings voor ons lijf. Niets voelt zo gênant als naakt zijn op badpakkendag in de sauna.
Als in zo’n droom waar je naakt bent in de geklede wereld en werkelijk iedereen tegenkomt die je niet naakt wil tegenkomen. Zoals je baas en je studenten. Je geeft college en iedereen lacht fnuikend en steels. Tot je doorhebt dat je niets aan hebt – je bent naakt! Het is het type droom waar je badend in het zweet wakker wordt en denkt: ‘gelukkig, het is niet echt.’ Zo voelt het in je nakie in een sauna op badpakkendag.
We worden weg gekeken, door de badpakkers en ballenknijpers, maar we lopen toch al naar de kleedruimte. Daarna stieren we tierend naar de kassa ons geld terug te eisen. “Weet je hoe het voelt?! Zoals dat jij nu naakt achter de kassa zou zitten! ” roept Sofie. Ze is letterlijk en figuurlijk op stoom.
En dat tik ik achter mijn computer, gekleed en al. Want hoe dan ook, de mens is toch het enige wezen dat zich kleedt. En behalve in de sauna, is dat nou juist tof, want het geeft ruimte aan je persoonlijk invulling van jezelf. Behalve in de sauna. .
